Sabahın Sınırında

Perde hafifçe oynuyor,
rüzgâr değil bu
senden kalan sıcaklık kaçacak yer arıyor.
Yastıkta çökük bir dağ
ve içinde hâlâ senin soluğun.
Gözlerin açık mı bilmiyorum,
ama sırtın konuşuyor bana,
terini çekmiş çarşaflar
bir masal anlatıyor hâlâ teninle ilgili.
Susuyoruz.
Çünkü kelimeler geç kaldı artık.
Bu odada her şey söylenmiş
parmaklar, dudaklar, dizler aracılığıyla.
Zaman geri geldi,
ama biz onun içinden sızıyoruz hâlâ.
Kapanmamış bir düğme,
ayrılmamış bir kol,
bitmemiş bir gece gibi duruyoruz.
Birazdan gideceksin.
Ama gitmeden önce
elinin göğsümde bıraktığı ağırlık
bir ömürlük sessizlik gibi kalacak.
Biliyorum,
bu sabah unutulmaz değil
ama yaşandı.
Ve o yüzden bedenim seni
bir daha hiç gitmemişsin gibi hatırlayacak.
Aşk