Sabahın İlk Işıklarında
Sabahın ilk ışıkları düşerken,
Yavaşça uyanır dünya.
Bir kuşun sesiyle uyanır kalbim,
Zihnimde sensiz bir boşluk.
Gecenin karanlığından çıkıp,
Işığa doğru adımlar atılırken,
Düşlerim ardımda kalır,
Ama sen, hep bir adım geride kalırsın.
Sabahın taze havası,
Yüzümdeki derin çizgileri siler.
Ama gözlerimdeki buğulu yansıma,
Sonsuz bir bekleyişin izini taşır.
İlk ışıklar, içime dolarken,
Yüzümde bir gülümseme belirir,
Ama o gülümseme,
Senin olmadığın bir dünyaya ait değildir.
Bir zamanlar birlikte güne başladığımız,
O sıcak kahvenin tadı,
Şimdi yudum yudum kaybolur,
Bir yalnızlık sabahın en güzel saati olur.
Sabahın ilk ışıkları,
Bana hep seni hatırlatır.
Ve her yeni gün,
Bir öncekinin eksikliğini daha derinden hissettirir.
Hamit Atay
26.2.2025
Kayıt Tarihi : 29.3.2025 02:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!