Sabahın Çizgi Film Gibi Ağardığı Saatler

Gözlerim uykudan taşarken yaslanıyorum pencereye,
sokakta bir kedi kuyruğunu sabaha siliyor.
Fırından yükselen ekmek kokusu,
çocukken annemin saçlarını ördüğü sabahlara benziyor.
Ve işte tam o anda,
adın, sıcacık bir buhar gibi camda beliriyor.

Radyodan eski bir şarkı sızıyor içeri,
belki Edip Akbayram, belki rüzgâr söylüyor.
Şehir uyanırken gözlerimi ovuşturuyorum,
düşlerimi üzerine serpiyorum.
Belki de bir sabah rüyasıydın sen.

Dün gece gördüğüm oyuncak bebek düşleri,
yarım kalmış bir masalın içine saklanıyor.
Sen gelsen, tamamlanırdı her şey,
bir kahvaltı masasının başında,
mavi peynir tabaklarının arasında,
gözlerinde çocukluğumla…

Ama sen yoksun.
Ve sabahlar, çizgi film gibi ağarıyor penceremde,
renkleri biraz eksik, sesi biraz kısık…
Ama yine de izliyorum.