Sabahım vurduğunda cama Şiiri - Gürsel Pal

Sabahım vurduğunda cama,
Uykusuzdum gene ben yastığımda.
Bir sancı gıdıklıyan böbreğimi,
Hadi ondan da geçtim
Kaybettim sanki içimde ki güzelliğimi.
Güneşin doğmadan önce ki halini gözlemledim,
Kırlangıçların cıvıltılarını gün ışımaya başlarken.
Yavaş yavaş kış gelecek gibi sanki egeye,
Ama kırlangıçlar hala şarkı söylemekte.
Eskiden gül ekili bahçede,
Kocaman bir bina diktiler anlamam ki niye?
Oysa her sabah gül kokusunu içine çekmek varken,
Kalakaldık bu keşmekeşlikte.
Bir tek kırlangıçlar kaldı eskiden
Ama eskisi gibi çok değil onlarda,
Azalıyorlarmı ne?
Gün doğunca Kumrularda kırlangıçlara eşlik etmekte.
Birde şu böbrek sancısı olmasa diyorum,
Geceden beri gıdıklayıp durdu beni
Ah seni gidi serseri böbrek seni.
Gün ışıdığında her kes uyanmaya başlıyor,
Ben uyumaya çalışıyorum.
Güzeldir aslında egenin sabahları,
Gül bahçesi eskilerde kalsada,
Çok uzaklarda yağan bir eylül yağmurunun,
Toprak kokusunu çektim ciğerime.
Buda bana yeter diyorum
Ve müsadenizle ben uyumaya gidiyorum.