Sabaha Karşı Şiiri - Metin Toprak

sabaha karşı yanar yüreğim
alacasında karanlığın
uykusuz geçen gecenin ağırlığında
yitirilmiş sevgilerin acısı çöker içime
dönerim,dönerim uyuyamam
rüyamda yer eder o an.

nereye dönsem
nereye baksam
mıh gibi durur karşımda
silüetleri
darağacında asılı duran
üç masum fidan
ve resimleri
kör zihniyetin ateşinde yanan
otuzbeş masum 'Can'

bir ses olmak isterim
en derin uykuda,ölüme yakın
haykıran
ya da fısıldayan
sızlarmı ki vicdan..?

hırçın bir rüzgâr olsam
saklı yerlerini açan.
.......

her sabah
sevinmeli oysa insan
güneşin aydınlığına.

hüzün çöker yüreğime zaman zaman
için için yangınlar sönmez.

bu nasıl bir nefret insandaki?
öldürür,öldürür vahşiliği bitmez.

düşünmez ki ölüm onun da başında
kimbilir ya genç
ya kemâle ermiş yaşında.
......

ne ölüm olsun
ne ölü gibi yaşamak,dileğim.

hep
sabaha karşı
yanar yüreğim.

kutbo