sabah oluyordu ve sen yoktun
mavi bir pus ortasındaydım sen yoktun
güneş yeni çiziyordu sabahın manzarasını
suskundu her şey saçlarının karanlığı hariç
evlerin çatılarıyla konuşmayı denedim
ev içleri düpedüz ölü gibi uyurken
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta