Saat dört,
Ve ben hala uyuyamadım.
Beni uyutmayan uykusuzluk değil,
Sensizlik, güzelim, sensizlik.
Saat çok geç,
Ben hala uyuyamıyorum.
Beni uyutmayan uykusuzluk değil,
Yokluğun, güzelim, yokluğun.
Saat sen,
Ben hala yatamadım.
Beni uyutmayan uykusuzluk değil,
Hasretin, sevdiğim, hasretin.
Saat sabaha doğru,
Ben hala uyuyamadım.
Beni uyutmayan uykusuzluk değil,
Gözlerin, sevdiğim, gözlerin.
Uyumuş kalmışım,
Sana dalmış aklım, fikrim.
Gözlerimi sensiz açtım şimdi,
Seni özlerim, sevdiğim, seni özlerim.
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlatıcı, gece yarısı dörtte hâlâ uyuyamamaktadır. Uykusuzluğun nedeni, yorgun beden değil; sevdiği kişinin yokluğu ve özlemidir. Saat ilerledikçe, yokluğun ve hasretin ağırlığı daha da hissedilir hâle gelir. Her saat, sevgilisini düşünmekle geçer: dörtte, geç saatlerde, sabaha doğru… Gözleri kapalı olsa da aklı ve kalbi sevdiğinin yanındadır; gözlerini açtığında ise yine yalnızlığını hisseder. Anlatıcı, uyuyamamanın, yorgunluk ya da uykusuzlukla değil, kalbindeki sevgi ve özlemle doğrudan bağlantılı olduğunu fark eder. Şiir, aşkın fiziksel sınırları aşan etkisini ve yokluğun yarattığı yoğun duygusal boşluğu vurgular. Sevgi ve özlem, uykusuzluğu ve gecenin sessizliğini birer eşlikçi hâline getirir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!