Saat 23.59 Şiiri - Sabit Süreyya Sirer

Saat 23:59
Günlerden perşembe…
Takvimden bir yaprak daha düşüyor usulca,
Ben yine sensizim,
Ama içimde bir inanç var,
Ne kadar uzak olursan ol,
Bir gün bu yollar seni bana getirecek…

Yalnızlık var evet,
Ama bu yalnızlık karanlık değil,
Çünkü biliyorum,
Bir yerlerde sen de gökyüzüne bakıyorsun belki,
Ve belki aynı yıldızı seçiyoruz ikimiz de,
Aynı dileği diliyoruz içimizden:
“Bir gün…”

Gözlerimi kapatıyorum,
Hayalin geliyor yanıma,
Sana dokunamıyorum belki,
Ama gülüşün doluyor odamın sessizliğine,
Ve o gülüş,
Kış gecemin ortasında açan bir bahar çiçeği gibi,
Ruhumu ısıtıyor.

Bir gün olacak sevgilim,
Bir gün bir parkta buluşacağız,
Erguvanların altında yürüyeceğiz yan yana,
Saçların rüzgârla dans ederken
Ben usulca tutacağım ellerini,
Sessiz bir şarkı söyleyecek rüzgâr ikimize,
Ve biz,
O an anlayacağız,
Tüm bekleyişler buna değerdi…

Bir gün olacak,
Bir masada oturacağız,
Sıcak çayın buharında yansıyacak gözlerin,
Ben bakarken sana,
Zaman utanacak akmaya,
Saatler, dakikalar, hepsi bize boyun eğecek…

Bir gün olacak,
Yağmur yağacak şehrin üzerine,
Seninle ıslanacağız bile isteye,
Kimse görmeyecek ikimizi,
Çünkü dünya küçülecek o an,
Sadece biz kalacağız içinde,
Ve biz ıslanırken,
Kalplerimiz yanacak aynı ateşte…

Bir gün olacak sevgilim,
Ne mesafeler olacak aramızda
Ne de sessiz geceler,
Bir gün bu bekleyiş bitecek,
Ve biz,
Birbirimizin gözlerinde kaybolacağız,
Tıpkı düşlerimizde kaybolduğumuz gibi…

Saat 23:59…
Gecenin en koyu anı,
Ama ben biliyorum,
Karanlığın en siyahı,
Sabahın en yakın olduğu andır…
Ve sabah doğacak,
Seninle doğacak,
Güneş senin gözlerinden doğacak sevgilim,
Ben o sabaha inatla, inançla yürüyorum…

Bugün perşembe,
Yarın cuma,
Sonraki günler belki çok uzak,
Ama biliyorum,
Bir gün takvimler susacak,
Saatler duracak,
Ve biz konuşacağız sadece,
İki kalp, tek nefes,
Aynı gökyüzünün altında…

O gün gelene kadar,
Ben buradayım sevgilim,
Düşlerimde seni,
Kalbimde umudu,
Gözlerimde hiç sönmeyen o ışığı taşıyarak…