Saadet Tellalı.... Şiiri - Döndü Dülger

Dallarım her tomurcuğa durduğunda içimi bir korku kaplıyor.
Diyorum sakın yaklaşma bahar bana.
Sakın değme kuru budaklarıma.
Yine zamansız uyandıracaksın,
Umuda uzanışımdan nasıl olsa.
Yine güneşi görmeden bulacağım kendimi
Siyahi karanlığın uçurumunda.
Kalbim her acabaya sarıldığında içimi bir telaş sarıyor.
Kendine bile yabancı değil misin diyorum?
Bir arpa boyu yol gidememişken,
Yankılanan bu sese kulak vermek niye?
Ne olur bir daha sönmeyecek bir yangını harlama artık diyorum.
Nice göçlere ev sahipliği yapmadın mı?
Nice umuda yolculuktan hüsranla uğurlanmadın mı?
Nice deryada hayallerini batırmadın mı?
Vakitsiz gelen umudu allayıp pullama gökyüzüme,
Gönlü yine hicran rotasına çevirme diyorum.
Açmadan solmak var,
Yola çıkmadan kaybolmak var,
Sevilmeden ayrılmak var senin yazgında unuttun mu diyorum.
Biliyorum mutluluk bana çok uzak,
Biliyorum bu yolun sonu çıkmaz sokak.
Yeter artık göz kırpma bana ey saadet tellalı,
Dolu bardağı bir damla mey de olsa taşırır,
Güneş görmez yamaçlar da açmaz bir daha gönül goncası....
Döndü Dülger