Rüzgarlı Şehir Şiiri - Alpaslan Karaduman

Soluklanır sahilimde,
rüzgârlı şehrin hırçın dalgaları
Yamaçlarım
sırdaşıdır hüzünlü bulutların
Kimi uğrar habersiz,
Dize dize kumsalımda geceler
Kimi gönül panjuruma
Sevda emanet eder,
Kimi durgun körfezimde
Kokuya surat eder.
Bilmez hiç biri, bilmez
Mavi benim
Yeşil ben;
İyot benim
Bulut ben.
Çamur benim, çukur ben
Dilim demez
yüzüm gülmez
Yoksul yetim çocuk ben
...
Işıklarım sönük şimdi,
efkar akşamımda gezer
Sokaklarım aşka küskün
Ayrılıklar kayıp şimdi
Kilit taşlarıma mahpus,
Yalnızlıklar naçar şimdi.

Yıkıntılar, harabeler
Tarihi gizler perdeler
Vuslatsız,
nemli,
Soluk yüzler şehri benim.
Alengirli mekanlarda
Vuslat benim
Firkat ben.
Günler bir bir geri gider
Gülüş benim seviş ben
Bugün boş her bir köşem;
Susuş benim, bitiş ben
...