Sen buğulu akşamlarda esen ılık rüzgârlar gibisin.
Karanlık sinsi sinsi her tarafı sarıp;
Sokaklara bir tenhalık çöktüğünde,
Tek başıma gezerken
Mavi gecenin altında
Sessizliği bozar ayak seslerim.
Bense seni düşünür,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Ama ya rüzgâr götürmez,
Ya da sen duymazsın fısıltılarımı
...
Ve avunmak kalır hayallerle...Güzeldi...
hep karanlıklarda buluyoruz kendimi sessiz ve kimsesiz..
insanın kendiyle ve sevdiğiyle baş başa kalması...
yüreğine sağlık...
bu duygularınla daha yazacak çok şeyler var,
o içindeki duyguları hep duy ve hisset...
gerisi kalemine kalmış ...
beyaz sayfalar seni bekliyor....
güzel dizelerin için sonsuz teşekkürler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta