Rüzgara Söyle Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Madem senin için bitti bu masal,
Bırak rüzgâr taşısın kalan sesi.
Ben sustum, kelimeler kırık kristal,
Birlikte yazdık biz bu şarkıyı, öylece kalsın,
Rüzgâra söyle, unutsun ikimizi.

“Yetti” demek kolaydır, bilirim elbet,
Ama yetmeyen yanımda büyür her gün.
Sen başka denizlere açıldın diye,
Kıyılarda kaybolmaz ki gönlümün dümeni,
Rüzgâra söyle, o anlatsın derdimi.

Bir gülüşün kaldı bende, başka bir şey değil,
Ne resim, ne mektup, ne de eski bir iz.
Kalbim hâlâ adını fısıldıyor gizlice,
Gece olunca susmuyor hatıralar…
Rüzgâra söyle, savursun adını biraz.