Rüzgâra Bırakılan Mektuplar – 1
Merhaba,
adını bilmediğim ama kelimelerini tanıdığım kişi,
Bu sabah rüzgâr, balkonumun demirine bir kâğıt bıraktı. Ne selam verdi ne de izin aldı; yalnızca mektubunu bıraktı ve kaçtı. Kâğıt bir süre parmaklarımın arasında titredi; soğuktan mı, yoksa kelimelerinin yakıcı sıcaklığından mı, bilmiyorum. Yazını okudum ve itiraf edeyim, uzun zamandır hiçbir kelime bu kadar tanıdık gelmemişti bana. Sanki yıllar önce yazdığım ama gönderemediğim bir şeyin cevabı gibiydi. “Rüzgâr hayırsız.” demişsin… Belki haklısın, ama bazen hayırsızlar en doğru adresleri bulur. Bu satırları yazarken pencereyi bilerek açık bıraktım. Rüzgâr içeriye sızsın istedim;
belki kelimelerimden birini alır, senden önce sana varır diye.
Bilmiyorum… Belki hiçbir yere ulaşmayacak bu sayfa,
belki de bir sabah senin ayaklarının dibine düşecek. İçimde uzun zamandır açıklayamadığım bir uğultu var. Rüzgârınki gibi değil, daha derinden gelen,
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta