Al rüzgâr, götür beni hasbihâl akşamlarına.
Ardımda kalsın soluk inzivâ sabahları.
Ket vurulsun dünyamın haris ruhlarına,
Dalgalı denizlere düşsün kalbimin anahtarı.
Ve yağmurlar yağsın, süzülsün saçlarımdan;
Yeni bir sayfa, bu riyakâr yalnızlığımdan.
O hâlde bedenimi terk etmeli şu sızı;
Olmalı gülşenim, yâr divanında kıpkırmızı.
Belki böyle gelir saadeti ihtiyarlığımın.
Rüzgâr savuramazsa beni hasbihâl akşamlarına,
Ancak ölümle kesilir nefesi yalnızlığımın.
Kayıt Tarihi : 26.11.2025 14:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!