Rüzgar alan Şiiri - Evren Dalgıç

özledim,
hani o çıkışında ara sıra;
rüzgar alan pencerene;
ben o gözlerine takılır kalırdım.
liman bilirdim o derin bakışlarını;
tökezlerdim düzgün yollarda;
dizlerim titrek; taşlara takılırdım.

ben özledim.
Sen biliyor musun?

gelsen terkettiğin o zavallı şehrime;
ne var dönsen.
sen olsa yeniden dört mevsim.

rüzgar alan pencerene tak yeniden gözlerini,
benim titresin yeniden dizlerim.
hem sen biliyor musun;
ben yine seni özledim..

(Ankara 2005)