Rüzgar Şiiri - İbrahim Koyuncu

Aşığım bu aralar rüzgara
Sen gibi konuşuyorum onunla
Dokunamıyorum, göremiyorum ama hissedebiliyorum onu
Elimden gelse yatağıma alacağım
Senden boşalan kısımda uyutacağım
Onu sen gibi bağrıma basacağım.
Rüzgara aşığım bu aralar
Uğultusunu dinleyip duruyorum bir pencere kenarında
Bana senin sesin gibi geliyor, heyecanlanıyorum
Onunla avunuyorum.
Neden güneş, ay, yağmur değilde rüzgarı seçtim diye soracaksın biliyorum
Güneş’i sevsem seni kavurur,
Ay’ı sevsem aydınlığında kaybolursun,
Yağmur’u sevsem ıslanırsın.
Rüzgarı seviyorum ben en çok
Seni bana getirebilme ihtimalini seviyorum.
Bir umut her gece bekliyorum...