öyle bir kabustu ki
sen yoktun…
hasret yanımıza değil,
tam içimize düşmüştü..
ölümün girdabına kapılıyorduk
sen acı içinde
ben sensizlikte
yavaş yavaş çürüyorduk
düşen ilk yaprak senin
ardından benim oluyordu
sen solarken başka topraklarda
ben sensiz ölüyordum
Kayıt Tarihi : 27.8.2002 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!