Ansızın karşısına çıkışıma hiç sinirlenmiş gibi durmuyordu hatta sevindi desem abartmış olmazdım. Tam karşısına oturdum beyaz gömleğinin üzerinde saçlarının sarısından rengini alan sarı renklerin hâkim olduğu atkı ona çok yakışmıştı. Boynunda yusufçuk kolyesi, sol işaret parmağında turanj renkli bir yüzük vardı. Ayriyeten masanın üzerinde soğumaya yüz tutmuş çayından başka zencefilli kurabiye, rayban marka kahverengi bir gözlük ve hiç susmayan telefonu duruyordu…
Aylardır onu göremeyişimin vermiş olduğu özlemle gözlerine baktım ve çok güzel olmuşsun demekten kendimi alamadım.
Hafiften dağılmış sarı saçlarını eliyle topladı siyah gözlerini gözlerime dikti tatlı bir tebessüm ve nazenin bir eda ile teşekkür ederim dedi ve sustu…
Kendinden emin duruşu, hurileri aratmayan güzelliği ve şuh fiziğiyle karşımda arzı endam ederken gözlerinin renginden sarhoş olup hayal âleminin derinliklerinde kendimden geçmiştim ki…! Hemen sağ tarafımdaki TV ‘nin açılmasıyla bir anda irkildim.
Saat tam yirmiyi gösteriyordu “A Haber “ diye bir kanalda enkırmen o klişe girişlerinden birini yaptıktan sonra haberlere geçti.
Bugün 14 Şubat sevgililer günü dedi!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta