Kartpostal tadında bir ev ve yemyeşil her yer...
Doğanın sessizliğinde derenin melodisi karışıyor havaya.
Ve sen hiç olmadığı kadar yakınımdasın,
Sanki yüreğimin içinde atıyorsun bu gece.
Hangi tarafa baksam sen varsın.
Birden…
Yatağımda buluyorum kendimi.
Ve ne kadar dirensemde geceye sabah oluyor yine.
Bırakıyorum seni bitmesini istemediğim geceye.
Belki yarında aynı rüyayı görürüm diye,
Kaç kez aynı düşlere uyudum biliyormusun?
Yokluğunda kaç kez sabahladım yada;
Anlamıyorsun...
Ziya TüfekçiKayıt Tarihi : 14.2.2010 23:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
14.02.2010 Saat 23.42

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!