Frezya... Şiiri - Ziya Tüfekçi

Kopup giderken birer birer takvim yaprakları ömrümün, yaşamak sadece nefes almak değildi…13/10/2015

aşığım…

içinde uçsuz bucaksız çiçek bahçeleri olan,
uçurumlar büyüyen gözlerine.
tenime değdiğinde cennet pınarlarının huzurunu veren ellerine bir de.
yeni doğan bir karaca ürkekliğindeki tebessümünü gömerken içimin çayırlarına,
aşığım,
kaburgalarının içinde taşıdığın mutluluk tohumlarıyla dolu dünyanın en güzel yüreğine…

şimdi anladım…

aşk,
senin elini tutarken gözlerindeki ışığı yakalamakmış,
sen yemek yerken doymak,
sen su içerken, çölde günlerce su içmemiş birinin okyanusa düşmesiymiş,
ve aşk,
dudaklarındaki tadın, gözlerindeki ışıltıyla birleşip beni çocukluğuma götürmesiymiş…

seni buldum…

bir çiçeğin atmosfere karışan kokusunda,
seni bir annenin yavrusuna ettiği duada,
kurumak üzereyken bir fidanın, yağmurun şefkatinde yeniden yeşermesinde,
ve seni buldum,
zifiri karanlığı yırtarak günü aydınlığa kavuşturan güneşin ilk ışıklarında…

şimdi yaşıyorum…

hiç kimseden hiç bir şey beklemeksizin,
her geçen gün biraz daha büyürken hayata,
ve büyütürken seninle dolu anılarımı,
koşarak,
savaşarak,
direnerek,
her geçen gün biraz daha güçlenerek,
ve sonunu bildiğim dünyada ölümü unutarak yaşıyorum...

istiyorum…

gözlerindeki uçuruma düşmek,
mevsimlerin ilkbahar olduğu o muhteşem ikliminde kendimi unutmak,
ve rayihasında sarhoş olup teninin,
gökkuşağını bile kıskandıran yüzünün herhangi bir hücresinde kaybolmak istiyorum...

benimsin frezyam...

sen benim yaşama sevincim,
umudum,
nefes alışımsın,
tebessümüm,
yutkunuşum,
kimseye göstermediğim yüzüm,
ve benim özgürlüğümsün, uğruna her bedeli ödeyeceğim…

SENİ, BİR İNSANIN YAŞADIĞI SÜRECE BELKİ BİR DAHA KARŞILAŞAMAYACAĞI BİR MUCİZENİN GİZEMİNDE BULDUM VE KIRMIZIYLA YENİ TANIŞMIŞ BİR KİRAZIN UMUDUNDA SAKLIYORUM…

Seni Seviyorum...