yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Ocak ayında, soğuk rüzgarlar esiyor
Masamda bir kaç ıvır zıvır eşya
Çekmecemde bozuk saatlerim ve babamın eski çakmağı
Gözlerim göklere odaklandığında aklımda şimşekler çaktı
Maziye doğru yürüdüm, puslu yollar boyu
Hep derdim kendime, "Seni aşar bunun boyu"
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta