Küçücük bir kız çocuğu varmış,ismi Rümeysa
Rümeysa 5 6 yaşlarında bir kız çocuğuymuş
Bir gün anne ve babasıyla beraber Rümeysa bulundukları kasabada geziyorlardı. Bir eli annesinde bir eli babasındaydı. Gezerlerken o sırada bir zat yanaştı yanlarına. Dedi ki; falan gün Seher vakti yolculuğa çıkacağız. Siz hatırlatın demiştiniz ben onun için hatırlatıyorum dedi.
O arada küçük Rümeysa kulaklarını bütün dikkatini o insana vermişti. O insan yanlarından ayrıldıktan sonra anne ve babasına Rümeysa dedi ki, anneciğim babacığım nereye gideceksiniz.
Anne ve babası dedi ki Rümeysa'ya, yavrum Beytullah'a gideceğiz .
Rümeysa; Beytullah neresi
Allah'ın evi oraya gideceğiz inşallah
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta