Rükûda Kalan Sevda. Şiiri - Ergül Nalbant

RÜKÛDA KALAN SEVDA

Niyet ettim sevdaya tekbirimi alarak,
Yönümü sana döndüm kıblegâhım sayarak.
Şaşırdım okunacak duayı unutarak,
Bozuldu ya namazım, huşuyla kılamadım.
Rükûya eğildim de secdeye varamadım.

Karşıma çıktığında yüzüne bakakaldım,
Sanki yüreğim durdu, öylece kalakaldım.
Şimşek gibi gözlerden gizli bir ışık aldım,
Yıldırım çarpmış gibi ayakta duramadım.
Rükûya eğildim de secdeye varamadım.

Tutuştu bu yüreğim, körükle mi harlandım,
Ruhum parçalanacak, darlandıkça darlandım.
Kanter içinde birden bir hışımla uyandım,
Yarım kaldı bu rüya, sırrına eremedim.
Rükûya eğildim de secdeye varamadım.

Bozup bozup kaç kere yeniden tekbir aldım,
Bu ibadet uğruna ömrümü yarıladım.
Kederlenip yürekten öyle bir yaralandım,
Ömür bitmek üzere, yaramı saramadım.
Rükûya eğildim de secdeye varamadım.

Ergül’üm, bu yanışın hazzına doyamadım,
Yıllar geçti, kimseyi bu kalbe koyamadım.
Kaç kurşun sıktın bana, hepsini sayamadım,
Sen beni vurdun ama ben sana kıyamadım.
Rükûya eğildim de secdeye varamadım.

Şiir: Ergül NALBANT -13.12.2025 – 06:20