Ruhun Seyri
Bir sükût düştü gönlümün kıyısına,
Ne bir ses erişti, ne bir nefes dokundu.
Kalbimle Rabbim arasında ince bir sır var,
Dünya sustuğunda, o sır bana konuştu.
Rüzgâr gibi geçti gençliğin hayali,
Bir yaprak misali savruldum zamana.
Her düşüşte bir hakikat doğdu içimden,
Olgunlaştım acının ilahî limanında.
Geceler şahittir, dualarım sessizdir,
Yalnızlık bir yük değil, terbiye-i imtihandır.
İnancımın ateşiyle ısınır üşüyen yanım,
Ve her sabah, yeni bir sabır doğurur canım.
Artık anlarım; susmak da bir kelâmdır,
Yürümek bazen durmaktan daha derindir.
Bir kulun yoludur bu; kırılır, eğilir,
Lakin her sızıda bir nur gizlenir.
Kayıt Tarihi : 7.10.2025 15:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Durdu; şehir ışıkları uzakta titriyordu. Yalnızlık göğsü ağırlaştırıyor, gönülde sessiz bir sır fısıldıyordu. Her düşüş olgunluk, her acı inanca bir adım daha katıyordu. Geceleri dualar sessizdi; yalnızlık bir yük değil, ruhu terbiyeden bir imtihandı. Her sızı bir nur, her sessizlik bir öğretmendi. Sessizliğin derinliğinde, kişi kendini buluyordu.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!