O büyük adamdı, oturunca koltuklar dolardı,
Onunla sohbet eden adamın yüzü gülerdi.
Güzel konuşurdu, vatanımız için hayır dilerdi,
Seni unutamıyoruz, mekanın cennet olsun Sarıyıldız.
Güzel ağırlardı muhtarları, gelen misafirleri, ağaları,
Vardı her köyde sevgiyle beslenen üzüm bağları.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta