Rûhumun Derinliğinde Şiiri - Seyrani Göl

Kuşların ötüşünde selamın vardı,
Bir sessizlik çöktü ruhumun derinliğine.
Yankılandı hislerin içimden,
Kalbim bir ezgiyi duyar gibiydi yeniden.

Gözlerin kadar serin bir sabah düştü içime,
Sanki bu, benin koynumda ilk uyanışındı,
İsmini fısıldadım meltem rüzgârına,
Ve her dalga bir hatıran gibi vuruyordu kıyılara.

Gittiğin günden beri saatler durmuş,
Zaman, sana takılmış bir takvim yaprağı gibi.
Her gece yıldızlar seni anlatıyor bana,
Ve ay, sessizce ağlıyor çok uzaklarda.

Dayanamadım,
Bu bitap,
Virane,
Dökük hâlime...

Bir umut serpiştirdim düşlerime,
Adını andıkça filizleniyor.
Kökleri içimde bin parça sancı veriyor,
Çiçekleri sensizliğe direniyor.

Rûhumun kıyısında yankılanan sesin,
Duyduğum en tanıdık fısıltı hâlâ,
Ne zaman içim üşüse, düşlerime sarılır,
Gecenin en sessiz yerinde adını sayıklarım.

Seninle sığındığım her sükûnet,
İçime dokunan bir dua gibi…
Kalbim hâlâ seni ezberliyor,
Ve bekliyor;
Belki bir kuşla, bir sabahla geri gelirsin diye.
S.GÖL