Beni atsalarda, bu keşmekeşin içine,
Tüm umutlarımı, yaşadığım anıları, saklasalar da benden,
Kimsenin bilmediği soğuk, ıssız yelerde bıraksalar da bedenimi,
Ruhumu! götürseler’de gitsem, bir masal ülkesinin düşünü görsem.
Sonra,o güz yaprakları, sarsa üzerimi,
Dünya ile taşlaşmış olan, bu kalbi bıraksam! ,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
