Ruh Ve Beden Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ben sana mekân oldum, sen bana hayat.
Sen taze kalırken, bense yaşlı ve bayat
Sen gülerek giderken, bende bir feryat
Sana öyle alıştım ki, sensiz yapamam.

Bir melek tanıştırdı, bizi anne karnında,
Yine bir melek ayırdı, sekarat anında.
Kulağıma ilk ezan, kılınan son namazda
Sana öyle alıştım ki, sensiz yapamam.

Ne tas susuz, ne su tassız olurmuş
Mahşerde, ruh bedeni arar bulurmuş
Mahkemeyi kübra da, aynı sorulmuş
Sana öyle alıştım ki, sensiz yapamam.

“Cennet, cehennem”, her neyse yolumuz.
Sen ve ben iki yarım, birleşince bir kul’uz.
Günah sevap ortak, aynı şeytan ve nefis.
Dünyaya ayrı geldik, ayrı yoldan gideriz
2008