Herkes bu dünyada ki, ruh ikizini bulur.
Eşsiz bir ruhu varsa, nasıl ruh ikizi olur.
İnsan değil ihsan, maneviyatı yükselten.
Ruhun libasıdır, üstümüzde kafes ten.
Allah görür, lakin ayıplarımızı da gizler.
Kişi, daha görmeden duyunca “ayıp” der.
Bırak yanlışlar gitmezse, doğrular gelmez.
İnsanı mutlu değil, kutlu edenler bilmez.
Bana akıl verme, aklı kullanmayı öğret.
Zevke esir olan değil, hâkim olandır mert.
Kabukta dolaşan böcek, meyve tadı almaz.
Bu âlemde mevcutsa, bu âlemde kalamaz.
İyiliği yalnızca iyiler anlar, kötülüğü herkes.
Yalanı yüreğinden atmadan, her söze pes
Aradığını bilmeyen, bulduğunu anlayamaz.
Ruhunda iyilik olan, kötülükten alamaz haz?
Altına ev, araba çeken, yarın altına çeker.
Bugün “evlenelim”, yarın “metresim ol ” der.
Fahişeliğin de onuru var, düşmemeli kadın.
Cennet ayağı altında analıkla yücelmiş adın
Sensiz uyuyamam, seninle de uyku haram.
Sensizlik, yanımda olman gereken zaman
Tuttuğum dem yakın, kaçtığın dem uzağım.
Haddini bil, haddin kadar senin yakındayım.
Söz vermeden düşün, verdiysen aklında tut.
Eğer vermediysen sil kafandan, sözünü unut.
2012
Kayıt Tarihi : 28.9.2010 16:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!