Ruh-u Revanım Şiiri - Aziz İba

Senden önce ben yaşıyorum sanmışım
Aşk bu sevda bu diye kandırılmışım
Sevdiğimi sanmış hep aldanmışım
Şimdi anladım ben aşka çok susamışım

Meğer güller lavantalar hep sen kokarmış
Ben zakkumu koklar mis sanırmışım
Hep bataklıklarda dolaşır çiçek ararmışım
Çiçek bahçesi senmişsin boşa dolanmışım

Gecem karanlıkmış derde dalarmışım
Sen gülünce aydınlanırmış boşa yanmışım
Ayı da yıldızlarıda parlar sanırmışım
Seni görünce anladım hep karanlıkta kalmışım

Seni buldum ama geç oldu yarim
Huzura erdi mutluluğu tattı kalbim
Aşkınla deli divaneyim budur ahvalim
Aklımı yitirdim ama gerçek oldu hayalim

Yaşattığını yaşamadan bitmezmiş hayat
Ben ne yaşattım ki seni lutfetti O zat
Susuzluktan ölmüşken dilimde feryat
Kana kana içtim seninle ab-ı hayat

Simdi gecem yok aydınlık her anım
Başka işim yok gece gündüz sana hayranım
Çiçekler güller açtı gül koktu her yanım
Ben seni çok seviyorum ruh-u revanım