Roman Şiiri - Fatma Özdemir

Bir roman gibiydi başladı bitti
Bütün arzularım seninle gitti
Kader beni yine savurup attı
Ağlıyor gözlerim sensiz bak şimdi.

Hayalinin veda ettiği günde
Sevinçlerin hepsi kalmıştı dünde
Ümidim tükenip yok olduğunda
Üşüyor gizlerim sensiz bak şimdi.

Söylediğin her bir söze inandım
Birlikte huzuru buluruz sandım
Baharı yaşarken hazanda yandım
Tutmuyor dizlerim sensiz bak şimdi.

Gözümün cenneti kuru çöl oldu
Sevgimin denizi duru göl oldu
Aşkımın ateşi söndü kül oldu
İnliyor sözlerim sensiz bak şimdi.

Hüzünler sarılmış çıkmaz nefesim
Haykırsam faydasız duyulmaz sesim
Kalmadı Dünyada yaşam hevesim
Yollarda izlerim sensiz bak şimdi.

FATMA ÖZDEMİR

Yürek seviyorsa biter mi aşklar
Sarar sarmaşıklar yeşerir düşler
Herşeyimsin derken minik gülüşler
Sanadır nazlarım kurbanım şimdi.

KEMAL ÖZDEMİR