Rölans Şiiri - Nurhan Ülkü

Anofel ültimatomdur sıtmaya
Bu yüzden mi gereklidir?
Ateşe dayanıklılık testi
Bu yüzden mi?
Yangın süsü verilmiş bir nehirde
Tarıyorsun saçlarını

Aksanından belli
Ben yatağımda gelincik beslerken
Sen serçe tedirginliği
Kararsızlığın merasında

kar kesadı
açlıkla donanan sofra
Ben işlek cezası yoksulluğun
Akıllara zarar bu kıyas kapanı
Sen en ağır uykusu varsıllığın

Şifadır yağmurlar kesildiğinde
terin
Tenindeki o asi ayazma.
Dikkatsiz sevmelerin deltası,
Kıyılarında esrik oturduğum.
Tedbir almadan yudumladığım,
isterik su.
Tabuların derin kuyusunda,
beklentinin maraz hali.

Sen içimdeki kehanetin taşrası
Başkentimle sevişiyordun.
Haritaları yırttığımda,
Dağlar,denizlere yol veriyordu.
Yolu bize uğramayan trenler,
geçiyordu kentimizden.

Lirik bir şiir gibi havalanıyordun
göğ(s) ümden.
Saflığından vurulan kuşların
kırık kanatları,
Ve durmayan kanaması şeffaf ruhların.
Ne zaman dineceğini bilemediğim,
Kusursuz fırtına.
Karnı burnunda bir bulut hapşırınca,
Ölüyordu elime düşen ilk damla.

Geç kaldığım bir hayatın ağırlığından,
Çocuk diliyle cümleler kuruyordum.
Elimde ütopyaların andacı
Şiir düelloya acıkmasıydı sözcüklerin

Kibar değil(d) im senin kadınların kadar
Hakir gördüğün,lümpen
Sen asil, yarı bohem
Mağrur don juan
Sen içine yanardağ kaçmış militan’’

Kalkacakmış lanet
Bekliyorum gel
Ve depresif öykülerimizi yarıştır
Biriktir hazzın tılsımını ürkütmeden
Sen sevabın bu asırdaki tasviri
Öğrendim artık sevdan sebilmiş
Demem o ki
Hayırseverler girecekmiş
Tanrı'nın gözüne
Bileğim lal
gel
Deli damarımla zehrini
Bir an önce buluştur