Yaylasında yudumlamak huzuru,
Bir çobanın kavalı eşliğinde,
Bir dengbejîn eşsiz dizelerinde,
Yaşayabilmekte hayatı dizlerinde.
Sen ki Arası doğuran,
Yine düştük kapkara bir gecenin
hüzünlü kollarına,
Çıkar mıyız bilemem sabahın
sakin aydınlığına,
Yastığım siper ederken kendini
akan gözyaşlarıma,
Dil dîsa di tengasîya tinehîya Teda ye
Her çar demsal jî ji min ra sermaye
Dicemidim û dilerize goştê canemin
Dikele û yek bi yek dibare hêsrên çavemin.
Èzman hêşînîya xwe daye behrê
Di rûpela jîyana xweda
Rêz bi rêz min te bixwanda
Tu gul, tu reyhan, him bilbilî
Di xwen û xeyalên minda.
Tu helbest ez helbestvan
Ey bir çift göze müptela uslanmaz yüreğim!
Kaç bahar geçti oncadır bekleyen dileğim,
Bitmez yarınsız nice dünleri biriktiren günlerim ,
Kalk gidelim kafidir bunca deli divaneliğim.
Li ezman temaşe dikî qe ?
Dibê qey helbestek bêhempa ye
Şevê, çirûska heyvê û stêrkên nazenîn
Biro, tîrêjên rojê ronîdike nava dilê mirov.
Ez te wek ezman dibînim
Yine kopuşlar yaşadık hayatımızda
Yine hüzün, yine hasretin yankıları.
Yorgunuz, kırgınız ve dağıldık yine,
Hüzünlü ezgilerin ritmine uydurduk kalp atışlarımizi.
Usulca çekildik yalnız bir köşeye,
Gözyaşlarımızla başbaşa bir tenha köşeye
Bambaşka bir gece,
Bambaşka gökyüzü,
Birikmiş hasreti dağıtıyorum her bir yıldıza,
Bu gece ayrı bir parlak ay ışığı.
Süzülüyor uçağın kanadından
Yedi tepeli şehrin merhaba esintisi...
Ve bir çocuğun masumluğundaydı,
Göğün maviliği, güneşi andıran göz bebeklerinin parlayışı.
Deryaları kıskandıran sonsuzluğuna dalmışken sevdamın, tüm acımasızlığıyla hırçınlaşmış o masum çocukluğun büyümüş hali olduğunu farkedişim bir SONun başlangıcı oldu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!