Rıfat Araz Şiirleri - Şair Rıfat Araz

Aşk ile elendim, aşkla sınandım;
Bana, tutunacak dal ver İlâhî! ..
Emanet yüküne, aşkla dayandım;
Bana menzil göster, yol ver İlâhî! ..

Çaresi, özünde bîçare miyim?

Gül Beyazı! ..

Zaman güle dönüp cana değende;
Gülün gül nefesi kana değende;
Hilâl, iki büklüm başın eğende;
Bu aşk, aşk derdimi cana götürür! ..

Ma’nâ âleminde, vefâ yolunda;
Aşk ile elendim bir cana düştüm! ..
Gönül vecde geldi cezbe hâlında;
Derdime gül bastım, dermâna düştüm! ..

Gurbet, gam bendini bende mi kurdu? ..

Osa da! ..

Alıştım bu aşkın cevrine yâ Rab;
Nefsin has bahçesi virân olsa da! ..
Düştüm ötelerin seyrine yâ Rab;
Özümde dürülmüş cihân olsa da! ..

Bir sevdânın ocağında;
Dilim Allah Allah diyor! ..
Kalbin vuslât durağında;
Hâlim Allah Allah diyor! ..

Kim anlar ki bu şaşkını?

Ey gönül, çektiğim aşk denen derdi;
O benlik dağını sel alsında gör! ..
Bir can oda düştü, bin can yeşerdi;
Sevdânın rengini gül alsın da gör! ..

Bu dertte usûl var, ar var, adap var;

Gönül, yüz dön kin gütmekten;
İncinsen de incitme sen! ..
Dost bîzârdır incitmekten;
İncinsen de incitme sen! ..

Nûr nefesin aşk dolanda,

Menzil verdin yolum, izim, yönüm var;
Aşkın ile oda yanan günüm var! ..
Bulut bulut yağan içli yanım var;
Gafûr sensin, ben kulunum İlâhî! .

Bedenime bir ruh veren sen oldun;

Can özüme baht okları atılır;
Aşk derdiyle güle dönmüş nâr benim! ..
Söz gevherim, diyâr diyâr satılır;
İnci, mercan, elmas, yakût, dür benim! ..

Sel misâli coştum, taştım, duruldum;

Girdim gönül bahçesine;
Elifi gül, dalı güldür! ..
Gül sarılmış gecesine;
Siyahı gül, alı güldür! ..

Gonca gonca gül çözülür;