Rıdvan Karaaslan Şiirleri - Şair Rıdvan ...

Sistem, susmamızı marifet sanıyor.
Oysa biz nezaketi çatışmaya tercih ediyoruz sadece.
Benim nezaketim molotof kıvamında.
Ağzımı açarsam elinde patlar.

Yalnızlıktan değil, yanlışlardan uzak durduk.

Müezzinlerin sesi birbirini bastırıyorsa,
bu bir tür sosyolojik ezandır.

Sessizlik bile gürültüye teslim oluyorsa,
ne kalıyor geriye?

Şavkında dolaştım içim paramedik telaşında
burnumdan soluduğum seni unutturmaz
bu soğuk gecenin sabahında
sus pus bütün gün yol gideriz
tarihi dolanıyoruz etkisi altında
metin ortada yok gerekte yok

Düşüncelerimi serbest bıraktım,
hepsi başka düşüncelere bulaştı.
Umudu denkleme kattım,
Düşüncelerim o kadar dağınık ki,
Marie Kondo “buna ben bile karışmam” dedi.

Dünyaya ayarsız baktığım doğrudur…
Ama gözlük camı değil, kader buğulanıyor bende.
Sildiğim her sefer, başka bir çizik çıkıyor.
Belli ki dünya beni HD izlemeye hazır değil.

Bazı geceler fazla ağır geliyor.

Biri “iyi ki geldin” demedi diye gitmeyenleriz.
Çünkü giden çok oldu,
ama kalan azdı,
biz hep azınlıkta kaldık.

Varlığımız onay beklemedi,

Sana benzettim uzundu:
Yitip giden dolambaçlı yollar.
Saygıyla döndüm kendi kendime:
Vurmadım daha evreni.

İlgisi olmalı bunun benimle:

insan yatırım değil artık
hissiyat açığı veriyor
içim “ımf” denetiminde
ruhum dövize endeksli
hayallerim müteahhide verilmiş
kat karşılığı

Birileri yine ay’ı küfürle konumlandırmış gibi,
dilek tutsan küfür olarak geri döner.
Bir sigara yaksan, ihtimalleri yakıp tutuşturursun.
Yazmaya kalksan klavyeye migren girer.
İzmir, bak sana söylüyorum.
Zihnimde sıkışan fikirleri rüyalarıma tükürüyorum,

Soru sormayan zihin, sahibine kelepçedir.
Cevap peşinde koşanlar, kendi ipini çeker.
İtaat dediğin, en sessiz suikasttir;
kişiliğini öldürür, sonra ayakta tutarmış gibi yapar.

Konfor alanı mezardır, yastık bile tuzaktır.