Bir parça geceye dokunur musun,
Bir kısmı parmaklarına bulaşsın.
Sen uyurken oradan öpeceğim.
Hangi vakit telaş etmiş ki
Sen yanımdayken
Tanrım, tanrım.
Bana bu sesi niye verdin
Sana haykırarak yalvarmak için mi
Sevdiğim insanlar ile gülmek için mi
Eğer öyle ise neden gülemiyorum?
Neden sesim kısılana kadar haykırıyorum.
Sen bir sanat eseriydin.
Ve
En sevdiklerim arasında seni okumak vardı
Sen bir bale gösterisiydin
En sevdiklerimin arasında
Bilmiyordum ki konuşmayı
Dokunmayı bile,
Koklamayı bile
Hatta ağlamayı da
Küçük bir çocuk gibi
Çok kıskandığımı fark ettin mi?
Hayatın boyunca sana ait olanları.
Saçlarını, boynundaki kolyeni
Ayak bileğinden kalçana kadar
Sana sarılan çizmelerini.
Bazen bir eli tutmanın
Vedalaşmak ile biteceğini bilemezsin.
O eli tutarsın
Bir ömür sürecek zannedersin
Yaşarsın o elin sahibi
Bir heykeltıraşın eseri gibi
Taşa şekil verirken mutlu oluşu gibi
Çamuru gülümsetirken, ağlatırken
Zafer çığlığını tarihe taşırken
Yaşadığı mutluluk gibi
Geçtiğin sokaklar, sokaklarım oldu
Ayak seslerin, dinlediğim müziğim oldu
Dudaklarının değdiği bardak, hazinem
Saçlarının kokusu, evimin kokusu
Almayı unuttuğun giysiler ise
Seni sevmekte ne kadar mı ileri gittim?
Dur anlatayım.
Dokunduğun her yerde yaşayacak kadar
İçtiğin her yudumda olacak kadar.
Öyle ki, sen ayağını suya değdirsen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!