Ricat Şiiri - Saadet Koldaş

Ne kalender bir lokma
Ne lavraların kokusu
Çile ve elemden doğurmuş
Tek düze kalıntının anonsu

Gerginlik ve korkudandı
Eldivenli sevinçler
Yumrular tizdi yumruklar kadar
Gördün, düşümde vardı sözlük
Hani limon ağacımda
Söylesem yerini onu da keserdin

Vurgun tüyleri saksağanların
Uçuşlarında kopan
Çırayı bir gün değil
Kızlardır her gün yakan
Söylesem kovarlar mı beni memleketin
Bu küstah surlarından

Lokumlarda ağu varsa
Ne bilir şaşkın çocuklar
İnsafsız kerestelerin malzemesi olmuşsa
Güzel işlemeli sanatlar

Hem tok hem iyiydi
Der ardında kalanlar
Duyanlar el-kizbu yenkusurrizka'yı
Tevazuyla susarlar

Veyl ki kadri bilinmez
Münhasır antika aynanın
Bakmış talihli çirkin, bulup cevheri
Ve aynadan bilmiş tüm çirkinliğini

Artık ne kesbe gerek söz, ne ağıt, ne hürûş
Tek cevabı münkesirin onurlu bir susuş