Sessizlik yoluna kapılmışım,
yanımda ki koltuk boş . Kalbimi
yerleştirdim oraya, gözlerimde ki
resmin beni yaşatsın diye .
Öyle değil mi yaşıyor musun yoksa ?
Bu beden kendinden emin
Olmayınca vicdanının defterine de yazıyor musun ?
Ağladığım yollar kadar senin için çiçekler suladığımı,
Susma hadi söyle şarkılarda mırıldaniyor musun ?
Turnam sesim adını sayıklayinca kuş olup ölüme uçuyorum .
Öyle değil mi turnam bu beden kendinden emin olmayınca , resmim koynunda olmayınca , yaşiyor musun yoksa ?
YUSUF AHMET BOZ
Kayıt Tarihi : 21.8.2022 13:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Revan
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!