Restleşiyorum Hayatla Şiiri - Nurcan Bingöl

Es geçiyorum geçmişi
Yaşanmışlıkların kattıkları ağırlığınca sırtımda.
Yüküm beni çökertmeye yeminli gibi;
Prangalar dolamış ayaklarıma.
Adımlarım yavaşlamış hayat yolunda
Geçmiş yoluma setler germekte
Anım anlamını yitirmiş dünler günüme gölge
Gelecek siyahi bir manzarada.

Kasvetli bir orman göz gözü görmez
Sessizliğin çığlıklarındayım ben.
Soyunuyorum geçmişin izlerini oracıkta
Korkularımı benliğimden sildim bile.
Yükümü hafifletmek tek çare
Yüreğimi yıkıyorum akan ırmağın kaynayan suyunda
Beynimi boşalttım sessizliğin seslerinde
Bana yansıyan sesimin yankısıyla çığlık çığlığa
Dünden bu güne taşıdığım ne varsa dökerek benliğimden.

O anda arınıyor tenimden kötü zihniyetli bakışların kirlettiği bedenim
Zem zemle yıkanmış sanki ruhum silkeleniyorum ağırlığımca.
Gelecek adına restleşiyorum hayatla
Umut savaşı bu yaşamla benim aramda.

Kozlarımızı serdik ortaya tecrübe çatışmasında
Tek sıkımlık kurşunum umudum hayata.

Kazanmak adına gücüm hırsıma zırh
Anılarım hakimiyetime öncü.
Gülüşüm gözyaşıma umarsız
Benliğim yüreğime inatla hissiz.
Duello başlasın ben hazırım...
Tetiğe ilk basan mantığım
Olumsuzlukları kana buladım bir bir
Pişmanlıkları sırtından bıçakladım geçmişin günahlarına inat.
Keşkeleri uçurumdan aşağı itip kaza süsü verdim.
Yalanları, iki yüzlü acıları ipte salladım öc alırcasına.
Müebbet yesemde gamsızım.
Acıları hayatın boşluğuna bırakıp uzaklaştım
Hayatla savaşı biliyorum ki ben kazandım
Cesaretime hayranım.
Şahlandım ama; boşa gitmedi kimseye eyvallahım olmadı
Geçmişin bana kattıklarına teşekkür ederek yeni bir sayfa açtım son anda…