Resim Şiiri - Perihan Pehlivan

Resim

Üç arkadaş bir cafede oturuyorlardı. Demli çayları sıcacıktı, dostlukları gibi. Kah gülüyorlardı anılarını anlatıp, kah başlarını sallayıp “Ne günlerdi ya! ” Diyorlardı. Zaman su gibi akmıştı. Artık kalksak mı diye birbirlerine bakarken; garson boş bardakları topluyordu. Birinin gözü karşı duvardaki tabloya takıldı.

Şu tabloya bakar mısınız? Size ne düşündürüyor, neyi çağrıştırıyor. Diğerleri de dönüp baktı. Fazla istemeden. İşte öylesine

Bir tanesi; bir çiftlik var orada. Bak birde ev çalışanlardan bazıları kalıyor olabilir. Hımmm. Sanırım mevsim sonbahar, bak! Şu taraftaki ağaçların yaprakları sararmış yer yer. Fırça darbeleri güzel, renkler uyumlu yani, doğala çok yakın. Bu kadar dedi ellerini açarak.

İkinci; Evet oldukça doğal, katılıyorum. Patikadaki ayak izleri dikkatimi çekti. Haklısın, bir çiflik burası. Ama, tamamı görünmüyor. Fakat, bakımlı ve oldukça yeşil.

Soruyu soran başını salladı anlamlı bir şekilde ve hafifçe geriye yaslandı. Evet. Bir çiflik orası. Ama çiftliğin uzak bir köşesi ya da arka sınırı. Aylardan Eylül olabilir. Haklısınız sonbaharın izleri var. O derme çatma bir kulübe çiftliğin uşaklarından biri kalıyor olmalı. Çünkü fazla bakımlı değil. Kâhya olsa hem çiftlik sahibine yakın olur hem de daha bakımlı. Ve de çiftliğin giriş kapısına bakardı. Ama asıl yapanı düşündüm bakarken. Yani ressamı. Bence öğleden sonra yani akşama doğru çalışmış. Bir evin terasında olmalı. Belki bir çiftlik evinde. Komşu çiftlik olabilir. Arada dere var. Niye öyle düşündüm diye bakıyorsunuz? Çünkü evin çatısını üstten görüyormuş. Hem bakın patikadaki ayak izleride bunu doğruluyor. Ya hiç görmezdi ya da hafif izler gibi yansıtırdı. Ama bakın nasıl canlı. Sonra bunu yapan bir kadın olmalı. Aydınlık yüzlü biraz etli parmakları olmalı. Ağaçlar fazla uzun ve ince değil. Yeşil alanda minicik çiçekler var sabırla yapılmış. Nakış işler gibi. Toprağı seviyor yeşil kadar toprağı seviyor. Yani toprağını. Bence komşu çiftliğin hanımı olmalı. Gülümsedi.

Diğerleri ona bakıp. “Vay be” dediler bakmak, görmek ve düşünmek hatta yazmak. Senarist olursun sen vallahi. Sonra hesabı ödeyip kalktılar. İçlerinden biri resme doğru gitti eğildi sağ köşesine baktı. Döndü geldi” Haklısın yapan kadınmış.

25.8.2013 Ataşehir/ İST