Renkli Antibiyotik 2 Şiiri - Tolga Onsert

Tedavülden kaldırılmış bir kitap gibiyim artık
Müfredattan dışlanmış bir edebiyat sorusu.
Ayrıntılara yön veren dikte edilmiş duygularda
Keşke ile başlayan cümlelerde
Zihnimde
Boğazıma dizilen sensiz gecelerde.
Dilsiz kitaplarda ve
Sonsuz yanılgılarda Afaroz edildim ansızın.
Seni anlatmanın bin bir tane yolu var
Sana benzettim bir akşam mehtabı mesela
Uzayın boşluğunda kayan bir yıldızı sana betimledim
Ve ya hiç keşfedilmemiş bir gezegeni
Tozlu raflarda unutulmuş aylık dergileri.

Senin olmaya niyetlendim bu gece
Teyemmüm abdesti aldım toprakta.
Yüzüme bir avuç toprak ana.
Kollarımda senin jilet izlerin
Geriye dönüp baktığımda
Kestiğim bileklerim, Kırdığım parmaklarım.
Bozuk para niyetine harcadığım o Afilli gençliğim.
Beyaz gömleğimde sigara lekesi
Ceketimin çakmak cebinde
Eskimiş bir vesikasın şimdi.

🎧🎧

Hayatımın süslü sokaklarındaki fesleğenler soldu
Karanlık, mat bir siyahın içinde kaldı renkli antibiyotikler.
Birde siyah gece nöbetleri..
Bazen koyu bir duygunun içinde kaybolur insan
Demli bir çay sert bi kahve
Belki bi duble vokta da..
Ben hüzünlü bir sarmaşığım artık
Haziran ortasında kaldı gülüşler,
Kahkahalar, geleceği düşünmeler. ..

Sonra ayın karanlık olduğu bir gecede geldi aralık
Eksi bilmem kaç derece soğuğuyla
yüzümüzü kesen ayazıyla beraber.
Naftalin kokan kışlık kıyafetler çıktı yüklüklerden
Ama ben hala seni giyiniyorum çıkarken.
Cebimde eski bir vesikasın hala
Gomlegimde sigara lekesi
Çatlamış dudaklarımdaki yara.

🎧🎧

Oturdum seni düşündüm belki milyon defa
Bakire bir sessizliğin içinde,
Nutkumu tutan bi an geldi gözüme.
O kalabalık sokak,teleşlı insanlar
Bizim oturduğumuz o yuvarlak bank.
Hatırladın mı ?
Sonu tren istasyonuna çıkan bir caddede terkettin beni.
Yutkunabilmiştim sadece.
Yutkunmayı bilmek.
Terkedilmeye
Kırılan hayallere
Küçük yaralara
Gidişlere
Gelmeyişlere
Seni tekrar geri getiremeyişlere.

Hiç ağlamadım ben
Kendimde eksiklik sayarım ağlamayı
Zaten ağlarsa en güzel bebekler ağlardı
Sadece sevdim ben.
Zaten seversem en güzel ben severdim.
Gitmek en çok sana yakışırdı.
Zaten gidersen en güzel sen giderdin
Ardından koca bir ülke götürür gibi
Bütün denizleri boşaltır gibi kumsaldan
Bir deprem yaratır gibi koca coğrafyada
silahin mermisinden çıkan bir çekirdek gibi ansızın
Böyle çok hızlı böyle çok büyük gidişlerin
İyileşmesi güç yaralar olusturdu bende
Sakin bir sessizliğin veya kalabalık bir gürültünün
İnsan yerine konulmayan bir yalnızlığı vardı.
Yalnızlığı en iyi ben bilirdim.
Ağlamamayı belki de
Yada yutkunabilmeyi
Alışabilmeyi..

🎧🎧

Alışabilmek memnun bir ölüm gibiydi.
Bazen bi uykusuzluğa
Bazen bi mutsuzluğa
Akip geçer diye düşündüğüm zamana
İyi bi alışkanlığım daha vardı artık
İçki sigara dışında
Seni unutmaya çalışıyorum
Seni unutmaya çalışırken
Yeni bir akışkanlık daha edindim kendime
Bir gece uzayın boşluğundaki yıldızlara benzetmeyecegim seni
Mehtabı sana betimlemeyeceğim
Hiç keşfedilmemiş bi gezegeni mesela
Tozlu raflarda unutulmuş aylık dergileri de
Senin var oluşun veya olmayışın
Bi unutkanlık hastalığı peydahladi bende
Gün yüzüne çıkardı keşfetmediğim yetenekleri
İyi miydi seni unutmak veya unutmamak
Kendime sorduğum bir sorusun artik
Bu ikilem beni depresyona sürüklüyor
Bu ikilem beni şair yapıyor
Bu ikilem seni ulaşılmaz kılıyor
İyi miydi seni unutmak?
Veya unutmamak ?…