Ben seni hiç gölgede sevmedim.
Hep gün doğumunda, turuncuya çalan o ilk ışıkta.
Çünkü karanlık benim içimdeydi zaten senin bakışında değil.
Bir çınar vardı şehrin ucunda, yaprakları sarıydı
ama ne güz vardı ne rüzgar.
Sadece senin yokluğun düşüyordu dallarına.
Ve ben orada seni düşündüm:
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta