Ben seni hiç gölgede sevmedim.
Hep gün doğumunda, turuncuya çalan o ilk ışıkta.
Çünkü karanlık benim içimdeydi zaten senin bakışında değil.
Bir çınar vardı şehrin ucunda, yaprakları sarıydı
ama ne güz vardı ne rüzgar.
Sadece senin yokluğun düşüyordu dallarına.
Ve ben orada seni düşündüm:
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta