Ağaçlar yeşil olur, hayaller pembe.
Gölgesi ben olur ruhunun, bedenin beyaz.
Her ölüm,
kapkara olur da buz gibi mermerlerin üzerinde,
Düşünmem sen varken yok olmayı.
Her rengin anlamı vardır bilirim,
Ve de ölümün karanlığı.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
