Renk Kattın Şiiri - Furkan Kültür

o geç vakitlerde müziğini çalıyor sanki ressam.
Candan sura üflenmiş kabri titriyor yaftasız şair,
elleri kara ve bilhassa karar veriyor aşka munzam.
Ansızın yanıma gelecekmiş gibi bahir ,
yada bir kağıt parçasına gizlemiş gibi hislerini.
Nafile kelam çalar geceleri kendince,
birleşmemiz ahir olacak misali vuslattan.
Sen diye ölüyor kalemim sedası sessiz ,
ben diye düşünür müsün sahi geceleri kedersiz.
Ulu orta yerde söyledim oysa sevgimi ovaya,
ne kadar radikal bir kararmış seni sevmek oysa.
Metanet bekler gönül seni hissederken öyle işte büyük...

büyüdük mü acaba aşka düşecek kadar diye sorsalar diyorum...
en büyüğünü seninle yaşamak istediğimi anlarlar mı?
yani sıcak bahçeler de yeşersin gülüşün tabi
gülüşün beni bir aylak yapardı
dokunmak gibidir şimdi senin şiirime ilk temasın
ve hüzünden yalansız bir gece çalar sanki kemancı
adını gizleyeceğim,sende bilme derdi şair.
işte ben onu bile küçük yazdım senin adının yanında
kalbim sana hilaf olmaz sevgilim
çok düşünüp çok yazarım sen hoş oldukça semada
der gözlerin ben anlarım
seni sevebilmek için azrailden yıllarımı çalarım...