Renas Burhan Demircan Şiirleri - Şair Re ...

Dudaklarında bir Meryem Ana susuzluğu:
Tuz
Bin dokuz yüz yetmiş dokuz Vatikan'ında
Öldürülen Bağdat'lı gastecinin gözlerine
Yansımaktaydı kül mavisi gökyüzü
Ki süzülen tutuşkan güvercinlerin ahlaksız ötüşlerinde

Güvercinölüsü mavisiydi sağlık ocağı duvarı
Ve
Dökük sıvasında patlıyordu Cezayir güneşi.
Kraft kâğıtta mavi bakan paltolu Atatürk haricinde;
Üç kişiydik;
Mavi önlüklü kadın,

Mezolitik çağdan kalma taşa vururken devâsâ Millennium Güneşi:
yirmi birinci asr şafağının
bu sefil,
bu çetrefil
ve bu atlassabahı sarısı
atmosferinde;

Ben, İsa'dan sonra Sinope'nin yosun tutmuş surlarında
gözlerimi açtığım vakit;
İskenderiyye yakılalı 16 yüzyıl
Cihan Harbi biteli yarım asır,
Sovyetistan dağılalı 3 koca yıl geçmişti.
Ne Aramî harfle başlıyordu ismim,

Duvarlar;
Yalnızlığın suçunu üstlenen
Kader mahkûmu dört garibandı...

Öyküler okumalıyım sana Ferda,
içinde papatyaların, kuzuların, çocukların kurban edilmediği;
Rapunzel'in hapsedilmediği,
Pamuk Prenses'in ölmediği,
Kibritçi kızın ısındığı,
Alice'in kaybolmadığı

Ve halafî güneş, yakıyordu tuğlalarını kadim Endülüs'ün,
gözlerimde kızardıkça argonî günbatım
acı bir Cezayir tütünü sarıyorum saman kâğıda
ki seni kahırrengi tüteyim
ağır ağır sindireyim zerdüş sarısı gömleğime,
tenime..

Otuz iki bin kilometre uzakta bir ayna parlamakta
Yansır beyazına gömleğimin zerdüş sarısı ışık
Sakalımda günahkâr Pers kraliçesinin şehveti
Uzakların yaklaşamayan ufkunu görüyorum
Ve gözümün bebeğinde
Ziggurat tapınaklarının tuğlalarını parlatan güneş, gittikçe büyüyor

Yıkılmış imparatorluğumun barut tüten molozlarından
sesleniyorum sana, Roza;
Zerdüş sarısı gömleğimde kan pıhtısı
ve dudağım' tuzunda
şarabaçalar tütün;
tükürsem kendimden parça düşüyor,

Döşümde dört bin yıllık millenium aynası parıltısı
ve ısıltısı Ahriman'dan kalma
cihangir rüzgârın höllüğünde yürürken
görür gözbebeğim kafatasıma mıhla kazılı hayatın tılsımını:

"Ey Khoda, to men hesti”