Melankoli bir gecenin koynunda, hüznü okşayan rüzgarın fısıltısını dinliyorum.Benliğimden içre, sevda biriktirdim, yüreğimin heybesinde...
Serenatım, gecenin yıldızlarına olsun... Boşver, giden gitsin... EY dost! ! ! Ey Bad-ı Saba! ! ! Yalnızlığıma yoldaş eyleyen, terk-i diyarsın. Sana açtım avuçlarım, gözyaşımla ıslansın...
(29.04.2010)
AŞK'ı sinesinde saklayan, şehrin avuntusu EY! ! ! Yüreğimi gergef gergef hasretiyle işleyen serencanım nerdesin? Gurbetinde,hayalini konuk ettim,anladım ki ulaşılmaz yerdesin. Ruveyda ...
Tutuşur ruhumun, derinliğinde,
Bir sevda ateşi, yüce mevlana.
Kül olup savrulan, şu benliğimde,
Senin aşkın vardır, yüce mevlana.
Dünya zindanında, boynum büküktür,
Bülbül gül elinden, zar eyler oldu,
Yüreğinde yangın, kor eyler oldu,
Ayrılık bülbülü, zor eyler oldu
Figanından bütün, bağlar bozuldu
Duyulmaz feryadı, dağlar toz oldu.
Gayrı haber saldım, ben dağa taşa,
Dönmem gemileri, yakmaya geldim.
Acırım kullara, kul olan başa,
Bir bir tabuları, yıkmaya geldim.
Gelin ey yarenler, dost meclisine,
Gidelim mevlana, bizi çağırır.
Bülbülü biz olup, gül bahçesine,
Gidelim mevlana, bizi çağırır.
Sende bu kervana, katıl gidelim,
Ayrılık derdiyle, halim nic’olur,
Gönül gülşenimin, gülü Medine.
Hasret ateşiyle, külüm savrulur,
Gönül gülşenimin, gülü Medine.
Senden ayrı geçen, her günüm zuldür,
Yüreklerde dinmez, fırtına koptu,
Seni kahredecek, bil Danimarka.
Eylemin bir garip, yılan mı soktu.
Yazdıysa kalemin, sil Danimarka.
Yaptığın yanına, kar mı kalacak,
Hüzne düşüp yalnız, kaldığım zaman,
Benim tek haldaşım, olur o kitap.
Derin düşünceye, daldığım zaman,
Benim tek sırdaşım, olur o kitap.
En zor engelleri, onunla aştım,
Gayrı yolum düşmez, aşk diyarına,
Leylayı, mecnunu, anar ağlarım.
Ferhat dağı delmiş, onun hatrına,
Bağrıma taş bastım, kanar ağlarım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!