Kimseyi sevemem alamam hayatıma
Senden sonra bütün sevgiler bayat geliyor
Ve kim girerse girsin hayatıma
Aklıma düştüğün an dünyam duruyor
Yıllar geçmesine, hayatın değişmesine rağmen
ellerim başkasına dokunduğu
O soğuk dağların zirvesinde bir parça ekmek
Vatan uğruna, varsa kaderde kurşun yemek
Doysun karınlar giyilsin botlar
Şu kara yazıya biraz şan biraz onur gerek.
Bir saniyede silinirmi insanın bütün günahları
Düşmeler de var bu hayatta görmezden gelemezsin
Hüzünler saklı hiç gitmediği o tenha sokaklarda
Kötülük de var bu hayatta onu da çalışmak gerekiyor
İnce ince işlemek, benliğinle bir etmek bütün kötülükleri
Karanlık ışık yoksunluğudur yoksunluğu da bilmek gerekiyor
Dört bir yanda öter bülbül gibi dostlarım
Bilmezler sesi kısık ben utanır üzülürüm
Yar olmuş birbirine bütün tanıdıklarım
Benimse payıma kara bir leke düşmüş
Kötü olmuşum zehr olmuşum bilmem niye
Çözülmesi imkansız bir sorun yada
Cevapsız bir soru olduğunu
Öyle yalnızım demeyle değil
Bir an olsun kimsesiz hissedince
İliklerine kadar anlıyor insan
Bitmek bilmiyor o bir saniye
İstemiyorum ulan ayrılmak seninle
Üzmek de istemiyorum ama seni
Dik durmam lazım ve durdum
Tüm hüznümü küçük bir kutuya koyup
Gömdüm ücra köşelere yirmi dakika
Peki sen de ben gibi toprağa sığındınmı
Bir daha görüşmeyeceğiz
Başka dudaklar fısıldayacak
Yetersiz iltifatları kulağına
Çirkin çiçekler ayrılacak topraktan
Düşmek için kucağına
Ayrı dünyalarda yaşayacağız
Falanca acizlikler dolanıyor yüreğimde
Ne zaman düşünsem seni batıyor, acıtıyor
Uyan diyor haykırıyor güvendikleri mi
Sert bir tokat gibi, hatırlatıyor
Boğuştum pisliklerle şu genç yaşımda
Yine kaldım kendimle baş başa
Aldım çantamı içinde bir defter
Bir paket de sigara ağırmı ağır
Savruluyorum bir sokaktan diğerine
Haykırıyor sokaklar kötü anıları
Ölüm mü bu kapımı çalan
Her saniye kafamın içinde
Tekrar tekrar hiç durmadan
her sabah her akşam.
Ölüm mü bu kapımı çalan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!