Rana Yavuzer Şiirleri - Şair Rana Yavuzer

Günler durdu
Yaprak kımıldamıyor
Ağırdan alıyor zaman
Takvim sayfaları çakılı
Bir yumruk gibi duruyor
yokluğun

Çocuklar gibi masum
yüreğim
bedenim, usum
yemyeşil baharda
çiğ taneleri gibi duru
gözyaşlarım

Su soğuk, çalkantılı
kayıyor pullarımın arasından
parlıyorum
yansımalar
belki de ay ışığından
Nereye bu çırpınışlar

Küçük mutfak balkonu
bu ara
öyle güzel oldu ki
tam oturmalık
tam yazmalık

Anlatamadım kendimi bir türlü
Nautilus
sebebi senmisin yoksa?
derin kıvrımlarında saklı
ruhum
içten, kırılgan

Herkes sevdiğini öldürür,
uzanıp tuttuğu,
sarılıp öptüğü için.
Herkes sevdiğini öldürür,
bir yudumda içip,
kanarak bitirdiği için.

İlginçtir
Açık tutarsın kapını, eşikte gözün, pencere önünden geçen her gölge boğazında düğüm.
Ufuklara kaldırınca başını, bulutlar kadar uzak, gri bir günde gökyüzünden süzülmesi beklenen ışık huzmesidir.
Bulanıklaştığında gözlerin, soluklaşınca ufuk, yine sadece bir tekrardan ibaret olduğunda her yeni gün
Kaldıysa bir kenarda cesur ve deli yanın, çapkınlığı anımsıyorsan hala az da olsa,
Baharı getirir kamaşan gözlerine,

Tek başına başlamadı mı zaten
bu yolculuk
Ne gam
Elbette sürecek değil
başka biçimde

Ankara'da yaz gecesi hoşça serindir
Özledim o kuru yaz gecesini
Gül kokacakmışcasına aniden, yaz gecesinin beklentisini
Özledim özlenmeyi
yaz gecesi beklenmeyi
bir kaç mevsim sonra bitecekse

40 +, hoş şeyler duymak güzeldir kadınlar için.
Aynalar her zaman dost değildir artık.
Anılar birer ince cizgi,
acılar birer derin hat.
Yüzünde taşır belleğini.