Yalvarıp yakardım fayda etmedi
Beni ateşlerde bırakıp gittin
Seni durdurmaya gücüm yetmedi
Beni ateşlerde bırakıp gittin
Yalan mı söyledin seninim derken
Duygu mezarlığı yaptın gönlümü
Aşkı zerre kadar hissetmez oldum
Baktığım aynada gördüm ölümü
Umut dünyasında umutsuz soldum
Dönmem dedin yine döndün sözünden
Gözlerim yıllardır seni arıyor
Bilmem ki nerdesin, nasılsın ahum
Sanma sakın aşkım sona eriyor
Sen içimde bitmez fasılsın ahum
Gözden uzak kaldın, gönülden değil
Gerçekler dönünce bir bir hayale
Ben o zaman gittiğini anladım
Kuruyunca gönlümdeki şelale
Aşkımızın bittiğini anladım
Hasretin başımdan gitmeyen duman
Gitmende en ufak bir günahım yok
Çağırırırsın da sen gelmez miyim ben
Şu dünyada senden başka ahum yok
Senin kıymetini bilmez miyim ben
Göstersinler varsa senden güzeli
Gitmekle kendini haklı görsen de
Zamanla vicdanın sorgular seni
Aramıza yüksek surlar örsen de
Anılar kuşatır, yargılar seni
Ayrılık kaderi değil bizlerin
Ben gönüllü değildim; oyununa sen çektin
Bu oyun, bir silahla oynamaya benzermiş
Ateş etmek yok dedin,tetiği neden çektin?
Meğer böyleymiş kural,kurşunu seven yermiş…
Sen gittin ben ardından
Gece gündüz ağladım
Aylar geçti aradan
Dönmedin bana geri
Yaşamam için yalnız
Sana umut bağladım
Sana olan meylim, nefsimden değil
Gelip de geçici hissimden değil
Ruhumdan akıyor, cismimden değil
Aşkın rüyalara daldırır beni…
Gül dalına benzer nazik parmağın
İçimde baharken soluverdin sen
Kurşunsuz, bağrımı deliverdin sen
Kalbime acılar salıverdin sen
Gündüzken geceye dönüverdin sen.
Karanlık dünyama doğan umuttun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!