Dünyamızı şereflendirdiğinde,
Sanki güller açmıştı kâinat.
Müjdeleşiyordu tüm varlık âlemi,
‘‘Muhammedü’l Emin’’ doğdu diye.
Kâinat o an eğilmiş bir dal gibi,
Selamlıyordu var oluş sebebini.
Ardından aralandı kara bulutlar,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
